Κάτι άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Η αθλιοποίηση της ζωής δεν περιορίζεται στον εαυτό μας, επεκτείνεται στο παρελθόν, επιχειρείται μία υπομείωση, ένα κατέβασμα του χθες για να μη φαίνεται το δικό μας νανικό ανάστημα... Κτίζουμε όχι κάτι δικό μας αλλά γκρεμίζουμε ότι έκτισαν με θυσίες και αίματα οι πρόγονοί μας.
Διερωτώνται πολλοί συμπολίτες μας γιατί τέτοιο μένος κατά του 21, γιατί τέτοια μανία κατά των ηρώων και των μαρτύρων του. Είναι απλό: Το 1821 παραμένει το μεγάλο σχολείο του απροσκύνητου ήθους...
Σήμερα κάποιοι δρουν συστηματικά όχι για να προβάλλουν άλλα για να προσβάλλουν το '21.
Επιδίδονται μετά μανίας όχι στο να επιδείξουν - κάτι που άλλωστε θα ήταν θεμιτό- τις μαύρες κηλίδες που είχε η Επανάσταση, όπως κάθε Επανάσταση, αλλά να τις μεγεθύνουν, να τις μεγαλοποιήσουν και με τον ύπουλο αυτό τρόπο να συγκαλύψουν την λαμπρότητά της...
Απόσπασμα ομιλίας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου στην Σχολή Σχολή Εθνικής Αμύνης.
Ιστοριογραφία -έστω και αναθεωρητική- με κριτήριο τις ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες των φορέων της ή με γνώμονα την αναζήτηση της αλήθειας -επώδυνης ενίοτε- και κυρίως με βάση τις πηγές?
Κι επειδή "εάν ημείς σιωπήσομεν, οι λίθοι κεκράξονται", ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος πρέπει να ανήκει στις πηγές.
Επί τας πηγάς λοιπόν μέσα από την αξιέπαινη πρωτοβουλία του Αντίβαρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου