Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Τής μετανοίας ο κήρυξ...


Τή Κθ' τού αυτού μηνός, μνήμη τής αποτομής τής τιμίας κεφαλής τού αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

Στίχοι
• Τέμνει κεφαλήν χείρ μιαιφόνος ξίφει,
• Τού χείρα θέντος εις κεφαλήν Κυρίου.
• Εικάδι αμφ' ενάτη Προδρόμου τάμεν αυχένα χαλκός.

Ήχος β'

Τής μετανοίας ο κήρυξ, Ιωάννη Βαπτιστά, εκτμηθείς σου τήν κάραν, τήν, γήν ηγίασας, ότι τόν νόμον τού Θεού τοίς πιστοίς ετράνωσας, καί παρανομίαν εξηφάνισας, Ως παρεστηκώς τώ θρόνω τού επουρανίου Βασιλέως Χριστού, αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.


Μηναίο μηνός Αυγούστου.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

PIPER BILL MILLIN


Σίγησε η γκάιντα που ακουγόταν όσο οι Σύμμαχοι πραγματοποιούσαν την απόβαση στη Νορμανδία. Ο στρατιώτης που έπαιζε σκωτσέζικους σκοπούς την κρισιμότερη ώρα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πέθανε την περασμένη Τετάρτη στη Βρετανία σε ηλικία 88 ετών.

Ο Μπιλ Μίλιν (PIPER BILL MILLIN) ήταν 21 ετών και υπηρετούσε σε μονάδα που αποβιβάστηκε σε μια παραλία κοντά στην πόλη Καν τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου 1944. Λίγο πριν από την απόβαση τον πλησίασε ο ταξίαρχος Σάιμον Φρέιζερ, ο 15ος Λόρδος Λόβατ, ένας από τους διασημότερους αριστοκράτες της Σκωτίας, και του ζήτησε να παίξει γκάιντα για να ανυψώσει το ηθικό των στρατιωτών. Ο Μίλιν δίσταζε επειδή υπήρχαν διαταγές από την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι οποίες απαγόρευαν την γκάιντα στα πεδία της μάχης λόγω του κινδύνου να προσελκύσουν τα εχθρικά πυρά. Οταν ανέφερε την αντίρρησή του στον ανώτερό του, εκείνος του απάντησε: "Μα αυτό προέρχεται από την αγγλική υπηρεσία πολέμου. Εμείς είμαστε και οι δύο Σκωτσέζοι. Δεν ισχύει για εμάς..."


Ο Μίλιν θυμόταν βρετανούς στρατιώτες να τον χειροκροτούν καθώς και ότι αισθανόταν άσχημα επειδή ήταν αναγκασμένος να περπατάει ανάμεσα σε τραυματισμένους που ήθελαν βοήθεια।Οσοι όμως επέζησαν είχαν μόνο καλά λόγια να πουν γι΄ αυτόν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που άκουσα την γκάιντα του Μίλιν» είπε χρόνια μετά ένας από τους κομάντο της απόβασης, ο Τομ Ντάνκαν. «Αισθανθήκαμε υπερηφάνεια και μας θύμισε το σπίτι μας και τον λόγο για τον οποίο πολεμούσαμε»।

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Η άλλη Ελλάδα, του Στ. Θεοδωράκη



«Αυτή είναι η Ελλάδα λοιπόν;». Όχι. Σε αντίθεση με τον Σημίτη που νόμιζε ότι μόνο «αυτή είναι η Ελλάδα», όποιος περπατάει γνωρίζει ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η χώρα του τσιγάρου, της κοιλιάς, του ελενίτ και της (καμουφλαρισμένης πλέον) Μερσεντές. Στα Χανιά ένας αναρχικός φίλος κάνει το καλύτερο μέλι – νέοι επιχειρηματίες ανασταίνουν απαιτητικούς αμπελώνες παραμερίζοντας τα «παραδοσιακά» ξυδόκρασα - στη Λευκάδα ένας γιός παλαιού πολιτικού κάνει με δάνεια και ιδρώτα και όχι με ρεμούλες τα πιο ωραία σπίτια – στην Κω τα ποδήλατα είναι πια περισσότερα από τους ανθρώπους – στη Σύρο οι πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι ένα μικρό «φεστιβάλ Αθηνών» - στη Νάξο οι συνεταιρισμοί παράγουν και χωρίς επιδοτήσεις – στα Ικαριώτικα πανηγύρια ανασταίνουν τα γλέντια των παππούδων μας – στην Αμοργό το λαούτο παίζει και χωρίς χρήματα - στη Φολέγανδρο όταν κόβεται το ρεύμα οι παρέες γίνονται ένα στις πλατείες και τις παραλίες - στη Τήνο, στα μέρη του Χαλεπά οι μαρμαρογλύπτες σκαλίζουν ακόμη τα πλακόστρωτα - στα ορεινά της Μυτιλήνης υπολογίζουν πια και το χρώμα στα κεραμίδια – στα «μέσα» των Κυθήρων η τουριστική κακογουστιά χάνει συνεχώς έδαφος…

Αυτή λοιπόν είναι η Ελλάδα που όμως κάποια στιγμή πρέπει να το αποφασίσει να πάρει το πάνω χέρι σπρώχνοντας την άλλη Ελλάδα εκεί που ανήκει, στα σκουπίδια...



Στ. Θεοδωράκης
protagon

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Ανθεί και φέρει κι άλλο...

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Nεφέλαι τούς Αποστόλους διήρπαζον...

ΤΗ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, μνήμη τής πανσέπτου Μεταστάσεως τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών καί αειπαρθένου Μαρίας.



Τή αθανάτω σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τής ζωής, νεφέλαι τούς Αποστόλους, αιθερίους διήρπαζον, καί κοσμικώς διεσπαρμένους, ομοχώρους παρέστησαν τώ αχράντω σου σώματι, οί καί κηδεύσαντες σεπτώς, τήν φωνήν τού Γαβριήλ, μελωδούντες ανεβόων, Χαίρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μήτηρ ανυμφευτε, ο Κύριος μετά σού, Μεθ' ών ως Υιόν σου καί Θεόν ημών, ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.


Μηναίο μηνός Αυγούστου.

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

΄Ελα σαν αυγουστιάτικο μελτέμι...


΄Ελα σαν αυγουστιάτικο μελτέμι…
να χαϊδέψης το κατώφλι μας.
Η φωνή μας σε περιμένει…
Περιδιάβασε ανάμεσα στις τύψεις μας.
΄Εχει μια λύπη η δέησή μας,
από έναν παιδικό καιρό, που ξανάνθισε…
Κατέβα από τους λόφους,
φέρε την πηγή του ελέους σου
ν' αναβλύση πλάι στην πληγή μας.
Μάζεψε πάλι εκ περάτων
τα μηνύματα της χαράς,
φόρτωσέ τα πάνω σε δειλινές καμπάνες
που σημαίνουν την Παράκληση
και φέρτα να τα καρφώσης
στεφάνι στην πόρτα μας!



Δέηση Δεκαπενταύγουστου
Ματθαίος Μουντές

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Μικρός Παρακλητικός Κανόνας