Με την πρώτη σταγόνα της βροχής...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι..

Μουσκέψανε τα λόγια...

Κι είμαστε - σα να πέρασε μέσα μας η ομίχλη...

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούργια οδύνη...

Οχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε

Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής

Ενα θολό συναίσθημα... (Οδ. Ελύτη, Ελένη)

Σύμφωνα την κινέζικη παροιμία, μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Όχι μόνο διαφωνεί ο ποιητής αλλά πασχίζει, και μάλλον καταφέρνει να μας πείσει, πως υπάρχουν περιπτώσεις που μια λέξη αντιστοιχεί σε χιλιάδες εικόνες. Κι είναι αυτές οι λέξεις που όχι μόνον γίνονται εικόνες, αλλά συναισθήματα κι αισθήσεις. Αναμνήσεις βίου και "θεωρία" ενός κόσμου ολόκληρου, που η καθημερινότητα προσπαθεί να φυλακίσει στο ντουλάπι της λήθης. Θα τα καταφέρει άραγε;