Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Σ’ αγαπώ ακόμα...

Ετοιμάζεται γιορτή στο μεγάλο σαλόνι, με πολύχρωμα μπαλόνια, λουλούδια, λούτρινα ζωάκια και μια μεγάλη τούρτα με τα αρχικά «Η-Ι» Ήβη-Ιάκωβος κι από κάτω «Σ’ αγαπώ ακόμα».

Γιορτάζουν εξήντα χρόνια έγγαμου βίου. Η ζωή που περιγράφουν, απλή και καθημερινή. Με χαρές, ταξίδια, διασκέδαση, τσακωμούς, πόνο, απογοητεύσεις… Όπως η ζωή του κάθε ανθρώπου. Όταν διαπιστώσανε πως δεν θα κάνουν παιδιά, αποφασίσανε ν’ αγαπηθούν περισσότερο. Να δεθούν και να δημιουργήσουν μαζί. Το πέτυχαν. Έφτιαξαν ένα εξοχικό σπίτι με πολλά δέντρα, κηπευτικά και λουλούδια, που τα καλλιέργησαν μόνοι τους. Γράφτηκαν σε σχολή χορού και σε ομάδα εθελοντών του Ερυθρού Σταυρού. Έτσι κύλησε η ζωή τους. Πιασμένοι χέρι-χέρι. Όπως και σήμερα, χέρι-χέρι κάνουν τους περιπάτους τους. Ο Ιάκωβος είχε την ιδέα. Μας ζήτησε να ετοιμάσουμε μια γιορτή για τη χρυσή επέτειο. Κρυφά από την Ήβη, για έκπληξη. Επέμενε, μην τυχόν ξεχάσουμε τι πρέπει να γράφει επάνω η τούρτα. Η Ήβη πήγε να πεθάνει από τη συγκίνηση, όταν μας αντίκρισε στο σαλόνι όλους, φίλους, συγκάτοικους, το προσωπικό, με λουλούδια και μπαλόνια στα χέρια και μια τούρτα, με πιο γλυκά λόγια απ’ ότι η γεύση της. Χειροκροτήματα, γέλια, η Ήβη να κλαίει ασταμάτητα και ο Ιάκωβος να μην την αφήνει από τη ζεστή αγκαλιά του.
Η «τραγουδίστρια» του ιδρύματος, μια Ζακυνθινιά ενενήντα δύο ετών, που όσο είναι ξύπνια τραγουδάει, τους αφιέρωσε το τραγούδι «Λες και ήταν χθες». Με δύσκολη κίνηση, αργά βήματα, αλλά με πόθο, χόρεψαν το αγαπημένο τους βαλς που τόσα χρόνια σε κάθε χαρά χόρευαν. Όσοι ζήσαμε αυτή τη γιορτή, δεν την ξεχάσαμε ποτέ.
Πέρασε ένας περίπου χρόνος. Ο Ιάκωβος αρρώστησε. Οι επισκέψεις μου στο δωμάτιο τους ήταν πιο συχνές και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Παρατήρησα πως συνεχώς, ακόμα και στον ύπνο τους, κρατούσε ο ένας το χέρι του άλλου. Ακόμα κι αν άλλαζαν πλευρό, τα βόλευαν έτσι, ώστε να αγγίζονται...
Ο Ιάκωβος «έφυγε» στον ύπνο του. Κρατώντας της το χέρι. Η Ήβη δεν το κατάλαβε. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν, όταν έπρεπε να τραβήξει το χέρι της μέσα από το δικό του.


Aπό το βιβλίο της Σίσσυς Κόσσυβα : «Η ζωή δεν είναι πρόβα» με αληθινές ιστορίες από οίκους ευγηρίας

Ευροκλύδων
Τεύχος 12, Μάιος - Ιούνιος 2006

Δεν υπάρχουν σχόλια: