Τι είναι η Ανάσταση για όλους εμάς; Ασφαλώς ένα ιστορικό γεγονός. Ο θεμέλιος λίθος του χριστιανικού οικοδομήματος. Για τους θεολόγους ένα βασικό «κλειδί» ερμηνείας της πίστεως και της λατρείας. Το γεγονός που χωρίς την κατανόηση και την βιωματική μας ενασχόληση μ’ αυτό, αδυνατούμε να αντιληφθούμε και τις πιο «απλές» αρχές και αλήθειες της χριστιανικής διδασκαλίας, έτσι που ο Παύλος θα αναφωνήσει "ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία ημων η πίστις…".
Μέσα από μια σύντομη περιήγηση στην υμνογραφία του Μ. Σαββάτου ανακαλύπτουμε αρκετές ακόμη οδούς προσέγγισης…
Η Ανάσταση είναι σημείο δικαιοσύνης, προτύπωση κατ’ άλλους της μελλούσης κρίσεως, "Ανάστα ο θεός, κρίνον την γην…". Δίνει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στον έννοια του θανάτου, "Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…"
Είναι η τήρηση της Υπόσχεσης, "Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν…"
Αποτελεί σημείο συγχώρεσης, "Συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει και ούτω βοήσωμεν, Χριστός Ανέστη…"
Αλλά μήπως είναι και το καθαρτήριο γεγονός της ζωής μας; Ο κενωτικός τρόπος της αυτουποταγής και της ταπείνωσης; "Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της αναστάσεως…"
Άρα είναι και Φως… "Η Ανάστασίς σου, Χριστέ Σωτηρ, άπασαν εφώτισε την οικουμένην…" Συμβολίζει την των δαιμόνων νέκρωση, "Αναστήτω ο θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού…" και υμνεί την νίκη επί της φθοράς, "Αλλά του Άδου καθείλες την δύναμιν και ανέστης ως νικητής…"
Η Ανάσταση είναι Ζωή... "Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος…". Ασφαλώς η Ανάσταση είναι γεγονός αφάτου χαράς, "Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω…" Μιας χαράς που κατά τον θείο Νικόδημο τον Αγιορείτη, περιγράφει λαμπρώς, το λαμπρόν της Λαμπράς ημέρας… "Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα, Κυρίου Πάσχα…"
Χαίρετε, ότι Χριστός Ανέστη…
Θ.Μ.
Μέσα από μια σύντομη περιήγηση στην υμνογραφία του Μ. Σαββάτου ανακαλύπτουμε αρκετές ακόμη οδούς προσέγγισης…
Η Ανάσταση είναι σημείο δικαιοσύνης, προτύπωση κατ’ άλλους της μελλούσης κρίσεως, "Ανάστα ο θεός, κρίνον την γην…". Δίνει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στον έννοια του θανάτου, "Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας…"
Είναι η τήρηση της Υπόσχεσης, "Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν…"
Αποτελεί σημείο συγχώρεσης, "Συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει και ούτω βοήσωμεν, Χριστός Ανέστη…"
Αλλά μήπως είναι και το καθαρτήριο γεγονός της ζωής μας; Ο κενωτικός τρόπος της αυτουποταγής και της ταπείνωσης; "Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της αναστάσεως…"
Άρα είναι και Φως… "Η Ανάστασίς σου, Χριστέ Σωτηρ, άπασαν εφώτισε την οικουμένην…" Συμβολίζει την των δαιμόνων νέκρωση, "Αναστήτω ο θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού…" και υμνεί την νίκη επί της φθοράς, "Αλλά του Άδου καθείλες την δύναμιν και ανέστης ως νικητής…"
Η Ανάσταση είναι Ζωή... "Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος…". Ασφαλώς η Ανάσταση είναι γεγονός αφάτου χαράς, "Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε δια του σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω…" Μιας χαράς που κατά τον θείο Νικόδημο τον Αγιορείτη, περιγράφει λαμπρώς, το λαμπρόν της Λαμπράς ημέρας… "Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα, Κυρίου Πάσχα…"
Χαίρετε, ότι Χριστός Ανέστη…
Θ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου